Ιωάννης Μουστάκας MD
Βιοπαθολόγος-Μικροβιολόγος
PhD Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ
Η ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μολύνσεις / λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία της ουρολοίμωξης. Κανονικά, τα βακτήρια που εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστημα απομακρύνονται γρήγορα με την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές τα βακτήρια ξεπερνούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και προκαλούν λοίμωξη.
Η λοίμωξη στην ουρήθρα ονομάζεται ουρηθρίτιδα, ενώ στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα. Τα βακτήρια μπορούν να «ταξιδέψουν» μέσω των ουρητήρων προς τα πάνω και να μολύνουν τα νεφρά.
Η λοίμωξη του νεφρού ονομάζεται πυελονεφρίτιδα.
ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ
Gram αρνητικά βακτηρίδια: Ε. coli (75%-90%), άλλα εντεροβακτηριακά
Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis, Pseudomona saeruginosa,
Enterobacter spp, Citrobacter spp.
• Gram θετικοί κόκκοι: Εnterococcus spp, Staphylococcus saprophyticus,
Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus, Streptococcus
agalactiae, Streptococcus bovis, Aerococcus spp.
• Gram αρνητικοί κόκκοι: Νeisseria gonorrhoeae (γονοκοκκική ουρηθρίτιδα)
• Τα αναερόβια βακτήρια σπάνια προκαλούν ουρολοιμώξεις.
• Μύκητες: Candida albicans, Candida spp, Saccharomyces cerevisiae,
Cryptococcus neoformans
• Το ουροποιητικό σύστημα προσβάλλουν και ορισμένοι ιοί:
Αδενοϊοί (τύποι 11,21) και ο ιός ΒΚ (αιμορραγική κυστίτιδα).
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΩΝ
1. Μη επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις
2. Επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις
3. Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις
Υποτροπές μη επιπλεγμένων και/ή επιπλεγμένων
ουρολοιμώξεων, με συχνότητα τουλάχιστον τρεις
ουρολοιμώξεις/έτος ή δύο ουρολοιμώξεις κατά το τελευταίο
εξάμηνο
4. Ουρολοιμώξεις σχετιζόμενες με ουροκαθετήρες
5. Ουροσήψη
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Οι λοιμώξεις του ουροποιογεννητικού συστήματος αποτελούν συχνές
λοιμώξεις τόσο μεταξύ των νοσηλευομένων ασθενών, όσο και μεταξύ των
ασθενών της κοινότητας.
Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης εξαρτώνται από το μέρος του
ουροποιητικού συστήματος που έχει μολυνθεί.
Οι ουρολοιμώξεις της κατώτερης οδού επηρεάζουν την ουρήθρα και την
ουροδόχο κύστη.
Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης της κατώτερης οδού περιλαμβάνουν:
1. Καύσος κατά την ούρηση
2. Αυξημένη συχνουρία
3. Αυξημένη έπειξη για ούρηση
4. Αιματουρία
5. Θολά ούρα
6. Ούρα που μοιάζουν με κόλλα ή τσάι
7. Ούρα που έχουν έντονη οσμή
8. Πυελικός πόνος στις γυναίκες
9. Πόνος στο ορθό στους άνδρες
Οι ουρολοιμώξεις της ανώτερης ουροποιητικής οδού επηρεάζουν τα νεφρά.
Αυτές μπορεί να είναι δυνητικά απειλητικές για τη ζωή εάν υπάρξει βακτηριαιμία.
Αυτή η ουροσήψη, μπορεί να προκαλέσει σηπτικό σοκ και θάνατο.
Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης ανώτερης ουροποιητικής οδού
περιλαμβάνουν:
1. Πόνο και ευαισθησία στην πλάτη και στα πλευρά
2. Ρίγος
3. Πυρετό
4. Ναυτία
5. Έμετο
Οτιδήποτε μειώνει την εκκένωση της ουροδόχου κύστης ή ερεθίζει το
ουροποιητικό σύστημα μπορεί να οδηγήσει σε ουρολοίμωξη. Υπάρχουν επίσης
πολλοί παράγοντες που μπορούν να σας θέσουν σε αυξημένο κίνδυνο να πάθει
κάποιος ουρολοίμωξη. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν:
1. Την ηλικία – οι μεγαλύτεροι ενήλικες είναι πιο πιθανό να πάθουν ουρολοίμωξη
2. Τη μειωμένη κινητικότητα μετά από χειρουργική επέμβαση ή παρατεταμένη
ανάπαυση στο κρεβάτι
3. Ύπαρξη λίθων στα νεφρά
4. Μια προηγούμενη ουρολοίμωξη
5. Απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος, εξαιτίας: διογκωμένου προστάτη,
λίθων στα νεφρά και ορισμένων μορφών καρκίνου
6. Παρατεταμένη χρήση ουροκαθετήρων, γεγονός που μπορεί να διευκολύνει
την είσοδο βακτηρίων στην ουροδόχο κύστη
7. Ανεξέλεγκτος σακχαρώδης διαβήτης
8. Εγκυμοσύνη
9. Μη φυσιολογικά αναπτυγμένες ανατομικά ουρολογικές δομές από τη γέννηση
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
-Κινολόνες δεύτερης γενιάς (σιπροφλοξασίνη, οφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη, νορφλοξασίνη)
-Κεφαλοσπορίνες δεύτερης και τρίτης γενιάς
-Τετρακυκλίνη
-Αμινογλυκοσίδες (αμικασίνη, γενταμυκίνη).
